Usuwanie drzew wielopniowych
W art. 83f ust. 1 ustawy o ochronie przyrody zostały wskazane przypadki, w których nie ma obowiązku uzyskania zezwolenia na usunięcie drzewa. I tak też, stosownie do postanowień art. 83f ust. 1 pkt 3 ustawy, nie wymaga się uzyskania zezwolenia na usunięcie drzew, których obwód pnia na wysokości 130 cm nie przekracza 100 cm w przypadku topoli, wierzb, kasztanowca zwyczajnego, klonu jesionolistnego, klonu srebrzystego, robinii akacjowej oraz platanu klonolistnego, a 50 cm w przypadku pozostałych drzew.
Zgodnie z art. 5 pkt 26a ustawy o ochronie przyrody drzewo to wieloletnia roślina o zdrewniałym jednym pędzie głównym (pniu) albo zdrewniałych kilku pędach głównych i gałęziach tworzących koronę w jakimkolwiek okresie podczas rozwoju rośliny.
Mając na uwadze tę definicję nie można obliczać obwodu drzewa traktując każdy pień drzewa za odrębne drzewo.
Sposób obliczania obwodu drzew wielopniowych został określony w art. 85 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie przyrody. Zgodnie z tym przepisem należy zsumować obwód pnia o największym obwodzie oraz połowę obwodów pozostałych pni. Wobec tego odstępstwo, o którym mowa w art. 83f ust. 1 pkt 3 uop, można zastosować wtedy, gdy obwód drzewa wyliczony w wyżej opisany sposób nie przekracza odpowiednio 50 lub 100 cm.
Kwestia ta nie jest wprost uregulowana w ustawie, dlatego powyższe stanowi interpretację zapisów przygotowaną w Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska.